Κρίση στην Ελληνική κοινωνία.

Η «ποιότητα» των πολιτικών μας ταγών και κατ επέκταση η ποιότητα των δημοσίων υπηρεσιών, η χωρίς έλεγχο εισροή μεταναστών από τα όμορα βόρεια αλλά και από τις άλλα κράτη του λεγόμενου πρώην ανατολικού μπλόκ και η φθίνουσα οικονομική κατάσταση της χώρας μας, είναι οι κύριοι παράγοντες που συνέβαλλαν ώστε η χώρα μας να περνά την μεγαλύτερη δομική κοινωνική κρίση των νεοτέρων χρόνων.

Είναι καιρός να βρεθούμε όλοι προ των ευθυνών μας, να αφυπνισθούμε και ο καθένας από εμάς να κάνει το καθήκον του.

Με την παρούσα «ποιότητα» των πολιτικών και των πολιτευτών της χώρας, το βάρος πέφτει στους ώμους της φιλοτιμίας του κάθε Έλληνα πολίτη να αντισταθεί στα φαινόμενα αλλοτρίωσης και έκπτωσης των παραδοσιακών αξιών.

Που είναι οι «επαγγελματίες διαδηλωτές» που για ψύλλου πήδημα κλείνουν το κέντρο της Αθήνας, να πάνε να διαδηλώσουν έξω από τα σπίτια των πολιτικών που έφεραν την χώρα μας σε αυτό το χάλι?

Που είναι οι Ειρηνόφιλοι αντιεξουσιαστές των Εξαρχείων και οι εντεταλμένοι «κομματικοί διαδηλωτές» που τόσο εύκολα ΠΑΜΕ και διαδηλώνουμε για ψύλλου πήδημα, να διαδηλώσουν κατά των τρομοκρατών που δολοφόνησαν ένα αθώο δεκαπεντάχρονο Αφγανό μετανάστη?

Επιλεκτική αντίδραση, είναι στρατευμένη και χειραγωγημένη αντίδραση.

Και οι στρατευμένες και χειραγωγημένες αντιδράσεις είναι πάντοτε εκ του πονηρού και απόρροια πολιτικών και άλλων συμφερόντων που αντί να επιλύουν επιτείνουν το πρόβλημα της κοινωνικής κρίσης της χώρας μας.

Εθνικιστικός ρατσισμός ή τρομοκρατία?

Στην ερώτηση αν υπάρχει κάτι πιο ηλίθιο από τους εθνικιστές/ρατσιστές, απαντώ:

Ναι υπάρχει. Η τρομοκρατία.

Πιο ηλίθια κατηγορία ανθρώπων από τους τρομοκράτες δεν υπάρχει.

Οι τρομοκρατία είναι ανόητη, βλακώδης, επικίνδυνη και καμιά τρομοκρατική δράση δεν πρόκειται να διορθώσει οτιδήποτε είναι κοινωνικά στραβό.

Οι συνειδητοποιημένοι πολίτες μπορεί με προσπάθεια να διορθώσουν μέρος από τις κοινωνικές αδικίες που βλέπουμε γύρω μας, οι τρομοκράτες μόνον προβλήματα στην χώρα και την κοινωνία μπορούν να δημιουργήσουν.

Οι τρομοκράτες είναι εχθροί του κοινωνικού συνόλου και συνήθως είναι συμπλεγματικά άτομα που προσπαθώντας να «διοχετεύσουν» τα συμπλέγματα και το κοινωνικό μίσος τους, εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ομάδες που προβάλουν ανόητες, λαϊκίστικες και εύπεπτες πολιτικο-φιλοσοφικές ανησυχίες με σκοπό να αποτανθούν, να επηρεάσουν και να «αφυπνίσουν» τα χαμηλά ένστικτα του λαού.

Είναι σαφές ότι, άσχετα από την κοινωνική προέλευση των τρομοκρατών, όλοι τους χρήζουν ψυχολογικής και πιθανότατα και ψυχιατρικής υποστήριξης.

Καμιά τρομοκρατική πράξη δεν έλυσε ποτέ κανένα κοινωνικό πρόβλημα.

Εξάλλου οι τρομοκράτες όπως και οι κομματικοί επαγγελματίες διαδηλωτές, ποτέ δεν στράφηκαν κατά των πολιτικά και κοινωνικά ισχυρών και αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «σύστημα».

Όλοι τους δημιουργούν πρόβλημα στους απλούς πολίτες, στους μαγαζάτορες, στους εργαζόμενους που πάνε στις δουλειές τους και η ύπαρξη των τρομοκρατών δίνει άλλοθι και απασχολεί ολόκληρη αστυνομική δύναμη η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσε να είναι στους δρόμους και να κυνηγά τους εγκληματίες, τους ληστές και τους κλέφτες.

Και τώρα τι?

Αφού ξεπεράσαμε προσωρινά τον κίνδυνο της πτώχευσης της χώρας και αυτό πρέπει να πιστωθεί ως προσωπική επιτυχία τόσο στον Πρωθυπουργό όσο και τον Υπουργό Οικονομικών, η κυβέρνηση θα πρέπει να εστιάσει όλες τις δυνάμεις σε δύο μείζονος σημασίας θέματα.

Το πρώτο είναι η οικονομική ανάπτυξη.

Όπως συμβαίνει στον κόσμο των επιχειρήσεων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας όπου χωρίς κέρδος δεν υπάρχει «λόγος ύπαρξης» και μέλλον, το ίδιο ακριβώς και κανένα κράτος δεν μπορεί να κάνει κοινωνική πολιτική, ούτε μπορεί να διασφαλίσει ευμάρεια των πολιτών του εφόσον δεν είναι «βιώσιμο», «κερδοφόρο» και δεν έχει σχέδιο συνεχούς οικονομικής ανάπτυξης.

Είμαστε στην δυσάρεστη θέση να ζητιανεύουμε στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ζητώντας δανεικά για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις του αδηφάγου κρατικού τομέα.

Φαίνεται ότι προσωρινά ξεπεράσαμε το πρόβλημα και διασφαλίσαμε τον δανεισμό μας είτε με ίδια μέσα (έκδοση κρατικού ομολόγου), είτε με τις εγγυήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ.

Ωραία δανειστήκαμε. Και μετά τι γίνεται?

Εάν δεν συρρικνωθεί άμεσα ο δημόσιος τομέας, δεν σταματήσει η κακοδιοίκηση του κράτους και των δημοσίων οργανισμών, οι ρεμούλες και οι μίζες των πολιτικών, των πολιτευτών και άλλων κακοποιών στοιχείων, και παράλληλα δεν ετοιμασθεί υλοποιηθεί σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης, η χώρα μας δεν σώζεται με τίποτα.

Μόνο με την διαχείριση των δανεικών, και συνεχιζόμενης της καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου και της διόγκωσης του δημόσιου τομέα η χώρα μας είναι καταδικασμένη.

Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη με εκπόνηση θεματικού σχεδίου και άμεση υλοποίηση του με πρώτο και επίκαιρο θέμα ανάπτυξης τον τουρισμό.

Το δεύτερο σοβαρό θέμα, με το οποίο πρέπει να ασχοληθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, είναι η τόνωση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.

Η εγκληματικότητα στην χώρα μας «κτύπησε κόκκινο» και δεν εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια για ολιγωρία. Απαιτείται δράση των αρμόδιων φορέων εδώ και τώρα.

Η λύση είναι η άμεση απόσυρση όλων των αστυνομικών από τις θέσεις φύλαξης των κάθε λογής «επωνύμων» και η διάθεση τους στα αστυνομικά τμήματα ώστε να καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα και να διασφαλιστεί η έννομη τάξη και η ασφάλεια των πολιτών.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της χώρας.

Την γλυτώσαμε προσωρινά την πτώχευση ως χώρα και αφού περάσανε, προσωρινά, τα δύσκολα αρχίσαμε και πάλι να ασχολούμαστε με ανοησίες.

«Φρίκιασαν» οι «δημοκρατικοί» πολίτες, για κάποια ρατσιστικά συνθήματα που ακούστηκαν από άντρες των ειδικών δυνάμεων του λιμενικού σώματος κατά την διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου.

Κατ΄ αρχήν να διευκρινίσω ότι θεωρώ ανόητη, βλακώδη και εντελώς αψυχολόγητη την ενέργεια των συγκεκριμένων αντρών, να φωνάζουν ρατσιστικά συνθήματα στην διάρκεια της παρέλασης στο κέντρο της Αθήνας.

Από την άλλη όλοι αυτοί που σοκαρίστηκαν, θα πρέπει να πάψουν να στρουθοκαμηλίζουν και να καταλάβουν ότι στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων όλων των χωρών του κόσμου, συμβαίνουν και ακούγονται πολύ πιο σκληρά και πιο «ακατανόητα», για τους πολλούς, πράγματα που όμως αποτελούν παγκόσμια πρακτική και μέρος της εκπαίδευσης τέτοιων στρατιωτικών μονάδων.

Αλλά δεν είναι και θέμα να ασχολείται μια ολόκληρη χώρα με αυτό.

Ας μην κάνουμε την τρίχα, τριχιά.

Ας τιμωρηθούν οι ανόητοι που πρωτοστάτησαν σε αυτήν την ανόητη ενέργεια (να μεταφέρουν πρακτικές εκπαίδευσης, πουσαρίσματος και πόρωσης ανδρών από το στρατόπεδο εκπαίδευσης στον «κόσμιο» χώρο παρέλασης της εθνικής μας επετείου), και τέλος το παραμύθι.

Είναι φοβερό σε αυτήν εδώ την χώρα, το πόσο εύκολα βρίσκουμε θέματα, ευκολόπεπτα, για λαϊκή κατανάλωση.

Από την Τζούλια, στους βατραχανθρώπους, ξανά πίσω στην Τζούλια , τον Μένιο και στην Σάσα και έτσι περνούν οι ημέρες μας μέχρι την εκταμίευση του επόμενου δανείου.

Ίσως φταίει το νερό που πίνουμε, ίσως ο τρόπος που μας μεγαλώνουν, πάντως έχουμε μια ελαφρότητα ως λαός που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της ανοησίας.

Το πρόβλημα της ατιμωρησίας των πολιτικών

Είτε μας βοηθήσουν οι εταίροι μας, είτε καταλήξουμε στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είναι απόλυτα σίγουρο ότι, σαν χώρα, θα παραλλάξουμε και αυτόν τον δύσκολο κάβο και σε βάθος χρόνου θα συνεχίσουμε την πορεία μας σε ήρεμα νερά.

Τα απόνερα αυτής της δύσκολης στιγμής θα είναι η σοβαρή έκπτωση αξιών που θα συνεχίσει να βασανίζει την χώρα μας με την επικράτηση των μετρίων, την προβολή του «απόλυτου τίποτα» από την πλειονότητα των μέσων μέσα μαζικής επικοινωνίας, και την οικογενειοκρατία να κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου.

Θα πρέπει η ελάχιστη ποινή των πολιτικών που δεν τηρούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και εξαπατούν τον Ελληνικό λαό, να είναι η πενταετής στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων.

Επιπλέον απαιτείται λεπτομερής διερεύνηση των πηγών πλουτισμού των πολιτικών, και όπου διαπιστώνεται «άδικος πλουτισμός» σε βάρος του λαού να γίνεται δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων.

Πως γίνεται με τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους πολιτικούς μηχανικούς και άλλα επαγγέλματα, όπου οι περιπτώσεις απάτης ή και η αστοχία στην άσκηση των καθηκόντων τους τιμωρείται με στέρηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος?

Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γίνει και με τους πολιτικούς.

Προεκλογικές εξαγγελίες που δεν τηρήθηκαν στην κυβερνητική θητεία από τους πολιτικούς, θα πρέπει αυτόματα να επιφέρουν άρση της ιδιότητος τους για την επόμενη πενταετία που να ταυτίζεται/ερμηνεύεται με αντίστοιχη χρονικά στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων.

Η συγκεκριμένη πρόταση δεν απορρέει από λαϊκισμό, αλλά πιστεύω ότι η εξαπάτηση του Ελληνικού λαού με ψευδείς και παραπλανητικές προεκλογικές εξαγγελίες είναι πηγή δεινών για τον τόπο και τελικά επιτρέπει την ενασχόληση με την πολιτική στους μετρίους αντί των αρίστων, γεγονός που απαξιώνει στην συνείδηση των πολιτών το λειτούργημα της πολιτικής και των πολιτικών.

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Είναι ποτέ δυνατόν να σωθεί μια χώρα που ενώ ασελγούν πάνω της πολιτικοί, πολιτευτές και άλλα κακοποιά στοιχεία, αυτή ασχολείται τόσες μέρες τώρα με μια τελειωμένη …τάνα που έκανε μια ακόμα αρπαχτή γυρίζοντας τσόντες?

Τα ΜΜΕ τώρα ανακάλυψαν τι συμβαίνει με τα κορίτσια της showbiz?

Έλεος πια με την τόση τηλεοπτική αποχαύνωση.

Είναι δυνατόν να κλείνουμε τους δρόμους της Αθήνας, να σπάμε τα μαγαζιά του κόσμου, να κάνουμε δύσκολη την ζωή των συμπολιτών μας και να επιστρέφουμε στον καναπέ μας και στις κατευθυνόμενες ειδήσεις αφήνοντας ανενόχλητους στις βίλες τους και τα ταξίδια τους αυτούς που έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι?

Που είναι η λαϊκή δύναμη?

Τι μας φταίει η Πανεπιστημίου και οι μαγαζάτορες της?

Υπάρχουν και άλλοι χώροι να πάμε να διαδηλώσουμε «με αιτία». Όπως ας πούμε, το Καπανδρίτι και η Ραφήνα.

Πότε θα συνέλθουμε επιτέλους

Να τιμωρηθούν οι ανεπαρκείς-κλέφτες πολιτικοί και τα κάθε λογής τρωκτικά της πολιτικής εξουσίας.

Αυτή η χώρα διοικείται, πολλά χρόνια τώρα, από μια κάστα ανθρώπων που δηλώνουν πολιτικοί και προέρχονται από οικογένειες των οποίων η πηγή πλουτισμού χρήζει λεπτομερούς διερεύνησης.

Διώξαμε τον βασιλιά για να αποφύγουμε τρελούς, ανόητους και ανεπαρκείς διαδόχους του θρόνου, βάλαμε φυλακή τους επικίνδυνα εθνικόφρονες χουντικούς, και τελικά παραδώσαμε αμαχητί την χώρα στην πιο ακατάλληλη και επικίνδυνη κατηγορία ανθρώπων.

Παραδώσαμε την χώρα σε επαγγελματίες και κληρονομικώ δικαίωμα πολιτικούς.

Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί, προκειμένου να αποφύγουν αντιπολιτευτικούς λόγους εντός των ίδιων των κομμάτων τους έχουν συγκεντρώσει γύρω τους ότι πιο ανεπαρκές κυκλοφορεί στην αγορά εργασίας και στην Ελληνική κοινωνία.

Αποτέλεσμα της επιλογής ή της ανοχής των Ελλήνων πολιτών απέναντι σε αυτούς τους πολιτικούς, είναι η σημερινή οικτρή κατάσταση της χώρας μας.

Υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Μια πανελλήνια, πανεθνική διαδήλωση στην οποία οι Έλληνες πολίτες να απαιτήσουν τα ακόλουθα :

1. Σύσταση ειδικού δικαστηρίου με συμμετοχή επιφανών και γενικώς αποδεκτών Ελλήνων πολιτών, με σκοπό την εκδίκαση πολιτικών εγκλημάτων.
2. Λεπτομερής διερεύνηση των πηγών πλουτισμού όλων των μελών των «παραδοσιακών» πολιτικών οικογενειών. Σε περίπτωση που δεν μπορεί να αποδειχτεί η προέλευση του πλούτου, να γίνει δήμευση και απόδοση των περιουσιακών τους στοιχείων στο Ελληνικό κράτος.
3. Να διευρυνθεί η ευθύνη των Πρωθυπουργών, των Υπουργών, των Προέδρων, Διοικητών και Διευθυντών των οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα της τελευταίας δεκαετίας, και καταλογισμός ευθυνών για άσκοπες προσλήψεις, για υπερβολικές και χωρίς έλεγχο δαπάνες, και για με οποιοδήποτε τρόπο υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος. Στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για χρονικό διάστημα πέντε ετών για οποιοδήποτε από τους ανωτέρω διαπιστωθεί ότι δεν τήρησαν τις προεκλογικές τους εξαγγελίες ή δεν τήρησαν τους προϋπολογισμούς που υπέβαλλαν στην αρχή της θητείας τους.

Μπορεί να ακούγονται υπερβολικά όλα τα παραπάνω, αλλά φίλοι μου μόνον έτσι θα απαλλαγούμε από τα τρωκτικά της εξουσίας που χρόνια τώρα ταλαιπωρούν αυτήν την δύσμοιρη χώρα.

Αισθάνομαι αηδία, όπως την εποχή της χούντας.

«Είμαι 40 χρόνια στο εξωτερικό και δεν έχω ξαναβρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση να πρέπει να αποκρούω τα συνεχή σχόλια για το τι γίνεται στην Ελλάδα και για το αν είμαστε απατεώνες.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ακόμα και ο ταξιτζής στο Λος Αντζελες ρώτησε την γυναίκα μου για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Θεωρώ το σύνολο των πολιτικών ανίκανους.

Και σίγουρα δεν έφταιξε η τελευταία πενταετία με όλα τα κακά που έγιναν.

Αν δεν σταματήσουν οι πολιτικοί να «χαϊδεύουν» τα αφτιά του κόσμου και να μην λένε την αλήθεια, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Έχω να αισθανθώ τέτοια αηδία από την εποχή της χούντας.

Έχουμε πιάσει πάτο.

Διάβαζα τα οικονομικά μέτρα σε μια εφημερίδα και διαπίστωσα ότι πάλι ο απλός κόσμος θα πληρώσει τα σπασμένα.

Δεν άκουσα μια καλή ιδέα για το θέμα της φοροδιαφυγής.

Ποιο είναι όλοι αυτοί οι κηφήνες που κυκλοφορούν με τις λιμουζίνες, που είναι μονίμως καθισμένοι στην πλατεία Κολωνακίου, που μένουν στην Εκάλη?

Πληρώνουν φόρους? Και τώρα θα την πληρώσουν οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, ο εύκολος δηλαδή στόχος. Θα περίμενα να ζητηθεί βοήθεια από αξιόλογους Έλληνες του εξωτερικού με κάθε τρόπο, οι οποίοι είναι άμεπτοι και έχουν κύρος και βαρύτητα.

Με «μάγους» και με επαρχιακούς δικηγόρους και δημάρχους που έχουν γίνει πολιτικοί δεν θα πάμε μπροστά.

Γιατί δεν χρησιμοποιούν την πνευματική μας ηγεσία?

Αυτή η περίφημη εκκλησιαστική περιουσία γιατί μένει ανέγγιχτη?

Αν δεν βοηθήσει τώρα η εκκλησία, πότε θα βοηθήσει?

Η Ελλάδα αξίζει ένα καλύτερο μέλλον.»

Τα παραπάνω θα μπορούσε να τα πει ο καθένας μας, αλλά έχουν ξεχωριστή βαρύτητα γιατί τα λέει ένας διακεκριμένος Έλληνας που διαπρέπει στο εξωτερικό, ο καθηγητής Φυσικής και Ακαδημαϊκός ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ.

(Οι δηλώσεις του κ. Δημήτρη Νανόπουλου δημοσιεύτηκαν στο φύλλο της Κυριακής της εφημερίδας Real news).

Ας αναζητηθούν επιτέλους ευθύνες.

Το παρακάτω το άκουσα από έναν καθημερινό άνθρωπο της διπλανής πόρτας:

«Δεν λέω κάθε ένας που έχει μπροστά του το βάζο με το μέλι θα βάλει μέσα το δάκτυλο του και θα γλύψει, αλλά αυτή η κουφάλα ο χοντρός , ο άλλος ο αλογομούρης – πως τον λένε- και η παρέα τους φάγανε όλο το μέλι, πήρανε και το βάζο και φύγανε.

Κάποιος δεν πρέπει να κάνει κάτι για αυτό?

Ποιος έφερε αυτήν την χώρα σε αυτό το χάλι?

Εγώ? Ας πληρώσει και κάποιος πολιτικός για τα λάθη του. Ας πάει κάποιος φυλακή»

Δίκιο έχεις φίλε μου. Αλλά τελικά φαίνεται ότι κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που του «αξίζουν».

Το φαινόμενο Τζούλια.

Έχω ξαναγράψει παλιότερα για πανέμορφα κορίτσια που εξαιτίας της άκρατης προβολής των «δραστηριοτήτων» τους, μέσω της ιδιωτικής κυρίως τηλεόρασης, στο τέλος θα πέσουν στα χέρια αχρείων και κάθε μορφής «προαγωγών» που αφού τις εκμεταλλευτούν θα τις εγκαταλείψουν μισότρελες στην δυστυχία τους.

Το πρόσφατο παράδειγμα των αποκαλύψεων για την συγκεκριμένη κοπέλα, απλώς απέδειξε αυτό που πολλοί υποψιαζόντουσαν, συζητούσαν και θεωρούν ότι κατά κανόνα συμβαίνει στον χώρο της αποκαλούμενης «show biz».

Νέα όμορφα κορίτσια με ευθύνη κυρίως των οικογενειών τους, στερούμενα παντελώς παιδείας και μόρφωσης, στηριζόμενα αποκλειστικά στην εξωτερική τους ομορφιά και στα σωματικά τους «προσόντα», τα προβάλλουν στην βιτρίνα της ιδιωτικής τηλεόρασης, των μοδάτων νυκτερινών μαγαζιών και στα ντεφιλέ των μόδιστρων, όπου τις εντοπίζουν οι «μάνατζερ», προαγωγοί και κάθε λογής επιτήδειοι, τους υπόσχονται προβολή, δόξα, γρήγορο και εύκολο χρήμα, τις στομώνουν στις ουσίες, και τις πασάρουν, αρχικά, σε ένα περιορισμένο κύκλο ευκατάστατων αντρών.

Αργότερα ο κύκλος αυτός μεγαλώνει και στο τέλος βρίσκονται να τις «πηδάει» να τις φτύνει και να τους απαξιώνει όλη η κοινωνία άσχετα αν πολλοί από εμάς μπορεί επί της ουσίας να είμαστε χειρότεροι άνθρωποι από αυτά τα δύστυχα πλάσματα.

Την κύρια ευθύνη για την κατάντια αυτών των πλασμάτων έχει η οικογένεια τους.

Συνήθως οι γονείς είτε είναι «απόντες», είτε μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς να τους εξηγούν ότι η αξιοπρέπεια και η συνεχής προσπάθεια να γίνει κάποιος καλύτερος άνθρωπος θα πρέπει να είναι η βασική και συνεχής τους προτεραιότητα.

Οι γονείς είτε είναι άνθρωποι ελλιπούς μορφωτικής και κοινωνικής παιδείας, είτε είναι παραδόπιστοι, αλλοτριωμένοι και χωρίς αξίες άνθρωποι.

Μοιραία, και λόγω της έλλειψης παιδείας και του νεαρού της ηλικίας αυτών των κοριτσιών, οι αξίες των γονέων και της οικογένειας τους θα γίνουν οδηγός, παράδειγμα και λόγος να καμφθεί κάθε ηθική αντίσταση και να πέσουν εύκολα θύματα ενδίδοντας στην πρόκληση της προβολής, της δόξας και του εύκολου χρήματος.

Τα κορίτσια αυτά, με την συγκατάθεση και την στήριξη μια συνήθως φιλόδοξης μητέρας, ξεκινούν την διαδρομή προς τον κόσμο των «επωνύμων», είτε μέσω κάποιου διαγωνισμού ομορφιάς, είτε με την παρέα και φιλία άλλων «επώνυμων» κοριτσιών που έχουν βγεί ήδη στο κουρμπέτι, και συχνάζοντας σε μοδάτα νυκτερινά μαγαζιά, φωτογραφίζονται κυνηγώντας την τύχη τους στο πλάι νεαρών-γόνων πλουσίων οικογενειών οι οποίοι δαπανώντας τα λεφτά του πατέρα τους, προβάλλονται ως οι σύγχρονοι Καζανόβες.

Παράλληλα ξεκινά και η «επαγγελματική» τους διαδρομή με την βοήθεια ενός μάνατζερ που σε πολλές περιπτώσεις κρύβει κάτω από τον εύηχο αυτό τίτλο τα προσόντα και τις δυνατότητες ενός έμπειρου προαγωγού.

Και η αντίστροφη μέτρηση που θα τους οδηγήσει στο βάθος του κοινωνικού βόθρου, στην απογοήτευση, στον παραλογισμό στην απαξίωση και την εγκατάλειψη έχει αρχίσει.

Πολύ λίγες κοπέλες καταφέρνουν να ξεφύγουν από αυτήν την διαδρομή.

Οι περισσότερες μέχρι την ηλικία που περνάει η μπογιά τους, διατηρούν την «επώνυμη» παρουσία τους στα μέσα και τα περιοδικά και παράλληλα συντηρούνται από άντρα ή αριθμό αντρών, στην καλύτερη δε περίπτωση να ξεφύγουν, (συνήθως για λίγο), κάνοντας ένα γάμο με πλούσιο γαμπρό, ενώ στην χειρότερη περίπτωση εκδίδονται από επιτήδειους μάνατζερ ή καταλήγουν μαστουρωμένες να πρωταγωνιστούν σε πορνοταινίες με αντάλλαγμα ένα καλύτερο αυτοκίνητο ή ένα σπίτι σε καλή αστική περιοχή.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργεί το φαινόμενο αυτών των κοριτσιών δεν είναι ο καταστροφικός για τις ίδιες δρόμος, αλλά ότι μέσω της προβολής των δραστηριοτήτων τους από την ιδιωτική κυρίως τηλεόραση, δημιουργούν στρεβλά πρότυπα στα παιδιά της εφηβικής και της μετεφηβικής ηλικίας.

Και εδώ η ευθύνη των γονιών που λοξοκοιτάζουν με περίεργη ευχαρίστηση τις κάθε λογής εκπομπές και περιοδικά που προβάλλονται αυτά τα «στρεβλά πρότυπα», είναι μεγάλη και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα.

Κάποτε ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ας κάνουμε ο καθένας ότι τον φωτίσει ο Θεός.

 

Καλό Σαββατοκύριακο.

Έφτασε η αντοχή και η ανοχή μας στα όρια της

Ο κόσμος περίμενε από τον Γιώργο Παπανδρέου διαφορετική πολιτική αντίληψη από αυτήν που εξέφρασε ο Πρωθυπουργός σχετικά με την μείωση των ετήσιων αποδοχών κατά ένα μηνιαίο μισθό των Ελλήνων εργαζομένων.

Ο πολιτικάντικος τρόπος που προσέγγισε και δημοσιοποίησε το θέμα δεν αρμόζει σε έναν μοντέρνο και τίμιο πολιτικό.

Είναι απαραίτητο να δώσουν το παράδειγμα οι βουλευτές και οι επικεφαλής των οργανισμών του δημόσιου τομέα μειώνοντας αναλογικά τις αποδοχές τους και μετά να απαιτούν, αυτοί που έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι, θυσίες από τον Ελληνικό λαό.

Κάποιοι φταίνε για την κακή οικονομική διαχείριση του κράτους και την κατάντια της χώρας.

Κάποιοι κακοδιοικούσαν και διαφέντευαν την χώρα φέρνοντας την σε αυτό το μαύρο χάλι.

Υπάρχουν ευθύνες.

Ας πάει επιτέλους κάποιος φυλακή.

Ας κατηγορηθεί κάποιος για άδικο πλουτισμό σε βάρος του Ελληνικού λαού.

Πως διάολο ζουν τόσο πλουσιοπάροχα οι πολιτικοί και οι πολιτευτές?

Ας σταματήσει πια η συνενοχή και η συντεχνιακή συγκάλυψη των πολιτικών που εγκλημάτησαν σε βάρος της χώρας και πλούτισαν στις πλάτες του Ελληνικού λαού.

Έφτασε η υπομονή στα όρια της.

Ο ρόλος της ιδιωτικής τηλεόρασης

Είναι εγκληματικός ο ρόλος ενός κομματιού της ιδιωτικής τηλεόρασης των μεσημεριανών αλλά και άλλων τηλεοπτικών «εκπομπών» που απευθύνονται στα χαμηλότερα ένστικτα των τηλεθεατών.

Όλα αυτά τα ανόητα ανθρωποειδή, που προβάλλονται ως «σταρ», «επώνυμοι», «δημοσιογράφοι» και «διάσημοι», ευτυχώς δεν αποτελούν τον πραγματικό υγιή κοινωνικό ιστό της χώρας μας.

Αποτελούν γέννημα-θρέμμα της ιδιωτικής τηλεόρασης και της προσπάθειας εξεύρεσης ακόμα μιας πηγής «εύκολου κέρδους» που δυστυχώς όμως δημιουργεί στρεβλά πρότυπα στους νέους ανθρώπους.

Οι μεγαλύτερες παπαριές και το απόλυτο τίποτα, αναγγέλλονται και παρουσιάζονται από δήθεν δημοσιογράφους, σαν σημαντικές ειδήσεις της Ελληνικής καθημερινότητας και πραγματικότητας.

Και δυστυχώς πολλές φορές σε παρόμοιες εκπομπές είναι καλεσμένοι και τις αβαντάρουν, βουλευτές, πολιτευτές και άλλοι «ταγοί» αυτής της χώρας, διψασμένοι για λίγη ακόμα προβολή του «έργου» τους και δεν τους ενδιαφέρει αν αυτή η προβολή γίνεται μέσα από έναν κοινωνικό αχυρώνα γεμάτο με σκατά, με τον οποίο μοιραία τους ταυτίζει ο μέσος Ελληνας τηλεθεατής.