Το παρόν είναι προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο (blog) που περιέχει αδέσμευτες, προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις, καθώς και σημειώσεις-καταγραφές (αναρτήσεις) ειδήσεων και θεμάτων που βρήκα από άλλους δικτυακούς τόπους και κέντρισαν το ενδιαφέρον μου.

Οι καταγραφές (αναρτήσεις) σε αυτό το προσωπικό ημερολόγιο (blog), είναι για καθαρά προσωπική μου χρήση και ρητά δηλώνεται ότι απολύτως καμιά εμπορική εκμετάλλευση δεν προκύπτει από αυτό το blog.



Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Απεργίας το ανάγνωσμα-συνέχεια,

Κάποιος από τους ναυτικούς που διάβασε το προηγούμενο post, θεώρησε καλό να το στείλει σε εκλεκτή συνάδελφο-ρεπόρτερ η οποία με την σειρά της θέλησε μέσω του blog (http://peiratikoreportaz.blogspot.com/) να απευθύνει «ερωτήματα» που προέκυψαν από τα γραφόμενα μου. Να ξεκινήσω γράφοντας ότι κανένας νοήμων άνθρωπος δεν πιστεύει ότι πρέπει να καταργηθεί το δικαίωμα της απεργίας. Άποψη μου είναι ότι, στις δύσκολες εποχές που ζούμε, οι απεργιακές κινητοποιήσεις θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένα δίκαια και αποδεκτά από το κοινωνικό σύνολο αιτήματα, και όχι να γίνονται εν ονόματι συγκεκριμένης κομματικής παρουσίας κινητοποιώντας το κομματικό δυναμικό - άσχετους με το συγκεκριμένο επάγγελμα ανθρώπους- υπό μορφή «τσούρμου». Όσες φορές προέκυψαν οφέλη, συνέβη γιατί οι απεργίες ήσαν δίκαιες, με παλμό, γενικευμένη συμμετοχή ή τουλάχιστον αποδοχή από τους εργαζομένους και τον κόσμο και στις περισσότερες των περιπτώσεων ήταν λαϊκό ξέσπασμα και όχι εντεταλμένη κομματική αποστολή. Πράγματι κάποιες απεργίες είναι βούτυρο στο ψωμί των εργοδοτών στην δε πρόσφατη απεργία των «ναυτικών», προέκυψε αμοιβαίο όφελος τόσο των διοργανωτών όσο και των εργοδοτών εφοπλιστών. Οι μεν «ναυτικοί» δήλωσαν την παρουσία τους, οι δε εργοδότες-εφοπλιστές εξοικονόμησαν κάποια χρήματα από την ακινησία των πλοίων στην τόσο δύσκολη-νεκρή περίοδο του χειμώνα. Αγνοούμε παντελώς την άνευ λόγου ταλαιπωρία των, λίγων έστω, ανθρώπων που βρέθηκαν στο μεγάλο λιμάνι και είχαν προγραμματίσει να επιστρέψουν στο νησί τους. Δυστυχώς για αυτούς ήσαν λίγοι και δεν είχαν δυνατή «φωνή». Ποιος ασχολείται μαζί τους.. Α...ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ…δεν είδα καμιά σοβαρή, έστω και κομματικά καθοδηγούμενη κινητοποίηση για τους ταλαιπωρημένους εργαζόμενους τους «πουράτου-κακοπληρωτή» εφοπλιστή. Γιατί άραγε ? Που ήταν οι «ναυτικοί» να συμπαρασταθούν στους απλήρωτους «συναδέλφους τους»? Γιατί αναγκάστηκαν σε κινήσεις απόγνωσης? (θυμάστε την αναρρίχηση στο άλμπουρο). Μόνοι τους δυστυχώς πολέμησαν να βρουν το δίκιο τους οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και μεγάλος αριθμός από αυτούς ακόμα ταλαιπωρείται παρά την μέσω ΝΑΤ «διευθέτηση». Φωτεινή εξαίρεση στην εγκατάλειψη τους, μερικοί δημοσιογράφοι που διατηρούν το θέμα στην επικαιρότητα. Δεν είναι οι δημοσιογράφοι κακοί, κομματικοποιημένοι και σε εντεταλμένη αποστολή. Δεν είναι όμως ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι καλοί, ανένταχτοι και ανεξάρτητοι. πράγματι: ΕΔΩ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ -ΚΑΚΟ- ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ....

Δεν υπάρχουν σχόλια: