Το παρόν είναι προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο (blog) που περιέχει αδέσμευτες, προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις, καθώς και σημειώσεις-καταγραφές (αναρτήσεις) ειδήσεων και θεμάτων που βρήκα από άλλους δικτυακούς τόπους και κέντρισαν το ενδιαφέρον μου.

Οι καταγραφές (αναρτήσεις) σε αυτό το προσωπικό ημερολόγιο (blog), είναι για καθαρά προσωπική μου χρήση και ρητά δηλώνεται ότι απολύτως καμιά εμπορική εκμετάλλευση δεν προκύπτει από αυτό το blog.



Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Ψυχραιμία παιδιά.

Κυρίες και κύριοι ψυχραιμία. Είμαι και σε αυτό και στο προηγούμενο blog, για να γράφω τις απόψεις μου χωρίς να πρέπει να δώσω ραπόρτο ή εξηγήσεις σε κανέναν κερατά. Δεν είμαι εδώ για να δρέψω δημοσιογραφικές δάφνες, ούτε για πω «επαγγελματικά» τις απόψεις μου. Είμαι εδώ από χόμπι και το βασικότερο για την πλήρη ελευθερία που μου παρέχουν τα blogs. Απεχθάνομαι κάθε εξάρτηση, ιδιαίτερα δε απεχθάνομαι την κάθε είδους κομματική εξάρτηση. Από πότε όλοι εσείς γίνατε τιμητές των απόψεων των πάντων? Ούτε καπετάνιος είμαι, ούτε εφοπλιστής, ούτε τσιράκι, ούτε θρασύδειλος , ούτε καίγομαι για το συμφέρον κανενός όπως διάφοροι από εσάς με «στολίσατε». Που πήγε άραγε η δημοκρατική σας αντίληψη? Ποιος σας είπε ότι όλα αυτά που κατά καιρούς γράφετε είναι σωστά? Ούτε και το αλάθητο του Πάπα δεν είναι παραδεκτό πια στην σύγχρονη εποχή που ζούμε. Όλοι μας, την ανοχή ή την αδιαφορία των γραφομένων μας εισπράττουμε. Δεν γουστάρετε τις απόψεις μου? Μην με διαβάζετε. Αδιαφορήστε. Αλλά είναι υποχρέωση σας, ως λειτουργοί, να δείχνετε τουλάχιστον την απαιτούμενη δημοκρατική ανοχή στις «άλλες» από τις δικές σας απόψεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί τόση «χολή» για μια άποψη? Είναι δημοσιογραφικό θέσφατο ότι ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ δημοσιογράφος, σέβεται την ελευθερία του λόγου και της οποιαδήποτε, ακόμα και της αντίθετης, άποψης. Θα ήθελα κάποια ώρα να μπορέσει να μου εξηγήσει ο συντάκτης και η κομματική νομενκλατούρα που υποστηρίζει, τι κάνανε οι ίδιοι για τα «κακοσυντηρημένα πλοία», και την «αισχροκέρδεια των εφοπλιστών». Όσο για τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, ναι προτιμώ την ήρεμη δύναμη του καπετάν Γιάννη και των «συμβιβασμένων», κατά την γνώμη κάποιας κυρίας, συνδικαλιστών από τους κραυγάζοντες, ακραίους και δογματικούς συνδικαλιστές. Και τα εφευρήματα για έναν ναυτικό που επαναπροσελήφθη με την συνδικαλιστική παρέμβαση, σε άλλους αυτά κύριοι, όχι σε μένα. Για κάθε έναν απολυμένο ναυτικό που δόθηκε μάχη, μπορώ να σας δείξω άλλους είκοσι απολυμένους ναυτικούς για τους οποίους κανείς δεν ίδρωσε και δεν ασχολήθηκε. Αυτά και καλό Σαββατοκύριακο

Δεν υπάρχουν σχόλια: