Το παρόν είναι προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο (blog) που περιέχει αδέσμευτες, προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις, καθώς και σημειώσεις-καταγραφές (αναρτήσεις) ειδήσεων και θεμάτων που βρήκα από άλλους δικτυακούς τόπους και κέντρισαν το ενδιαφέρον μου.

Οι καταγραφές (αναρτήσεις) σε αυτό το προσωπικό ημερολόγιο (blog), είναι για καθαρά προσωπική μου χρήση και ρητά δηλώνεται ότι απολύτως καμιά εμπορική εκμετάλλευση δεν προκύπτει από αυτό το blog.



Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Η ΑΠΕΡΓΊΑ «ΠΕΤΥΧΕ».

Διαβάζω δεξιά και αριστερά γραμμένο από διάφορους κομματικούς κοντυλοφόρους, ότι πέτυχε η απεργία στην οποία σύρθηκε η ΠΝΟ με αφορμή την εξαγγελία του Πρωθυπουργού για την άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα.

Μπορεί να εξηγήσει κάποιος από αυτούς τους πάνσοφους κοντυλοφόρους τι ακριβώς πέτυχε η συγκεκριμένη απεργία?

Εγώ είδα κομματικά δασκαλεμένα παιδάκια που καμιά σχέση δεν είχαν με το ναυτικό επάγγελμα, να παρελαύνουν κρατώντας κομματικά πανό, μέσα στο λιμάνι και στους γύρω δρόμους του Πειραιά, σε σχηματισμό που θύμιζε άσχημες άλλες εποχές, και ακολούθως να εμποδίζουν την ελεύθερη μετακίνηση του απλού Έλληνα πολίτη με τα ακτοπλοϊκά πλοία.

Είδα αγανακτισμένους τουρίστες που έτυχαν κάκιστης υποδοχής και ακόμα χειρότερα έπεσαν θύματα ομηρείας στην χώρα που επέλεξαν να επισκεφτούν, να γνωρίσουν, και να αφήσουν τα χρήματα τους. Ποιος νομίζει ότι οι συγκεκριμένοι τουρίστες θα σκεφθούν να επισκεφθούν ξανά την χώρα μας?

Είδα επαγγελματίες συνδικαλιστές να μην τολμούν να τα βάλλουν στην ουσία με τους εφοπλιστές, αλλά να είναι πάντα εναντίον του απλού Έλληνα πολίτη. Τις ημέρες που επιλέγεται να γίνει απεργία (Δευτέρα κλπ) συνήθως ταξιδεύουν, προς και από τον Πειραιά λίγοι νησιώτες μας για δουλειές ή για λόγους υγείας και τα ακτοπλοϊκά πλοία ταξιδεύουν με ελάχιστους επιβάτες και κατά συνέπεια με ζημία.

Ο Πειραιάς ήταν κάποτε το κέντρο της Μεσογειακής κρουαζιέρας.
Πέραν των ναυτικών, χιλιάδες Έλληνες δούλευαν από την έλευση των κρουαζιερόπλοιων στα Ελληνικά λιμάνια.
Εταιρείες που εφοδίαζαν τα κρουαζιερόπλοια, επισκευαστικές εταιρείες της ζώνης που εφοδίαζαν με ανταλλακτικά και έκαναν μικροεπισκευές στα ελλιμενισμένα κρουαζιερόπλοια, τα καταστήματα που πουλούσαν εμπορεύματα στους ξένους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων και έτσι η χώρα είχε μια ακόμα μεγάλη πηγή εισοδήματος.

Οι αγκυλωμένοι κομματικοί επαγγελματίες συνδικαλιστές, με μόνο γνώμονα το κομματικό και το προσωπικό τους συμφέρον κατάφεραν και «πέτυχαν» να μετατοπίσουν το κέντρο της μεσογειακής κρουαζιέρας από το λιμάνι του Πειραιά στα λιμάνια της Μασσαλίας και της Βαρκελώνης.

Αλλά τους κομματικούς επαγγελματίες συνδικαλιστές δεν τους ενδιαφέρει η τύχη του απλού Έλληνα πολίτη.
Τους ενδιαφέρει απλώς να δείξουν τα ΜΜΕ τα κομματικά τους πανό και την «μαχητικότητα» τους (έναντι ποίου άραγε?), ώστε να βγουν την επόμενη οι κομματικοί κοντυλοφόροι και να γράψουν διθυραμβικά «Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΤΥΧΕ».
Συγχαρητήρια λοιπόν γιατί με αυτό το σκεπτικό, πράγματι η απεργία ΠΕΤΥΧΕ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

lete vlakoies

Naytikos είπε...

Θα με ενδιέφερε αν το "lete vlakoies" συνοδευόταν από κάποια επιχειρηματολογία που θα στήριζε την αποψη σας.

Koursaros είπε...

Φυσικά & πέτυχε η απεργία, το αναφαίρετο (!!!)δικαίωμα των εργαζομένων....(& οι άεργοι στους εργαζόμενους ανήκουν?.
Τα αποτελέσματα της μπορείτε να τα διαπιστώσετε κάνοντας κλικ εδώ http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4572195
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ: Ο στρατός εσωτερικής κατοχής της χώρας
ή Το εφαλτήριο της κομματικής καριέρας, κάτι σαν τις ακαδημίες στο ποδόσφαιρο...
Με ναυτικούς κανονιοβολισμούς