Αντίστοιχος του εθνικού «θρήνου» της Βόρειας Κορέας όταν πέθανε ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ, και ο εθνικός θρήνος της Βενεζουέλας για τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες.

Αντίστοιχος του εθνικού θρήνου της Βόρειας Κορέας όταν πέθανε ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ,  και ο εθνικός θρήνος της Βενεζουέλας για τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες. 

Στη  κηδεία του Ούγκο Τσάβες ήσαν παρόντες  σχεδόν όλοι οι Λατινοαμερικάνοι ηγέτες, ο πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και ο αμφιλεγόμενος πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο, ο οποίος χαιρέτισε το πλήθος υψώνοντας την αριστερή γροθιά του....

Ο πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ προσερχόμενος στην τελετή γονάτισε μπροστά στο φέρετρο. Νωρίτερα σήμερα, κατά την άφιξή του στη Βενεζουέλα, ο Αχμαντινετζάντ είχε εκφράσει "τα πιο βαθιά του συλλυπητήρια στον λαό της χώρας και σε όλους τους λαούς του κόσμου, ιδιαίτερα της Λατινικής Αμερικής", προσθέτοντας πως "ο Τσάβες υπήρξε το σύμβολο όλων εκείνων που επιζητούν την δικαιοσύνη, την αγάπη και την ειρήνη στον κόσμο".

Οι ΗΠΑ, που βρίσκονταν σε προστριβή με τον Τσάβες, αλλά και οι Ευρωπαίοι αντιπροσωπεύθηκαν στην κηδεία από χαμηλόβαθμες αποστολές, πλην της Ισπανίας—την οποία λόγω πρωτοκόλλου αντιπροσώπευσε ο πρίγκιπας διάδοχος Φίλιππος. 

Στην κηδεία του Τσάβες παρέστη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.

Ο Ούγκο Τσάβες γεννήθηκε το 1954 και ήταν στρατιωτικός.

Στις 4 Φεβρουαρίου 1992,  πραγματοποίησε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου Κάρλος Άντρες Πέρες, και κατά την απόπειρα  υπήρξαν 18 νεκροί και 60 τραυματίες. Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και μια ακόμα προσπάθεια, το Νοέμβριο του 1992, είχε αποτέλεσμα την κατάληψη του κτηρίου της κρατικής τηλεόρασης. Στη διάρκεια αυτού του γεγονότος, το οποίο επίσης απέτυχε, ο Τσάβες βρισκόταν στη φυλακή.

Έπειτα από δύο χρόνια, του έδωσε αμνηστία ο Πρόεδρος Ραφαέλ Καλντέρα (Rafael Caldera). Αναδόμησε το MBR και το έκανε πολιτικό κομμα με το όνομα «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία» (MVR).

Ο Τσάβες εξελέγη τελικά Πρόεδρος στις εκλογές την 6η Δεκεμβρίου 1998.

Συνδυάζοντας την πολιτική ιδεολογία του "Μπολιβαρισμού" (απελευθερωτικό κίνημα βασισμένο στις αρχές του Σιμόν Μπολιβάρ) σε συνδυασμό με αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε "Σοσιαλισμό για τον 21ο αιώνα", ο Τσάβες επέβαλε νέο Σύνταγμα, περιφερειακά δημοκρατικά συμβούλια, την κρατικοποίηση σειράς στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, και με τα έσοδά τους αύξησε τις κυβερνητικές δαπάνες στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, ενώ μείωσε το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχιας.

Η διακυβέρνησή του συνδέθηκε επίσης με σειρά κατασταλτικών μέτρων εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, περιορισμό της ελευθερίας του τύπου, εκτεταμένη διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό, και χειραγώγηση της  δικαιοσύνης. 

 Χρηματοδοτώντας προγράμματα κρατικής πρόνοιας δια μέσου των εσόδων από την εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, καθώς και ελέγχοντας τα μέσα ενημέρωσης, ο Τσάβες διατήρησε υψηλή δημοφιλία κατά τις πρώτες του θητείες στην προεδρία, η οποία και σταδιακά εξασθένησε, χωρίς ποτέ να του στερήσει την κυριαρχία, έως και τον πρόωρο θανάτό του.

Την περίοδο 2000-2001 κυβέρνησε με διατάγματα.

Η κυβέρνηση του Τσάβες αποδεδειγμένα χρηματοδοτούσε τους αντάρτες  FARC στην Κολομβία, οι οποίοι συνδέονται με τον έλεγχο του εμπορίου ναρκωτικών και πολλαπλές απαγωγές.

 Η πιο γνωστή απαγωγή είναι αυτή της Ινγκριτ Μπετανκούρ, γνωστής δημοσιογράφου με επικριτικά προς τον Τσάβες δημοσιεύματα και αντίπαλή του για το προεδρικό αξίωμα της Βενεζουέλας.