Το παρόν είναι προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο (blog) που περιέχει αδέσμευτες, προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις, καθώς και σημειώσεις-καταγραφές (αναρτήσεις) ειδήσεων και θεμάτων που βρήκα από άλλους δικτυακούς τόπους και κέντρισαν το ενδιαφέρον μου.

Οι καταγραφές (αναρτήσεις) σε αυτό το προσωπικό ημερολόγιο (blog), είναι για καθαρά προσωπική μου χρήση και ρητά δηλώνεται ότι απολύτως καμιά εμπορική εκμετάλλευση δεν προκύπτει από αυτό το blog.



Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα!

Πρωταθλητές... δεύτερης ευκαιρίας, γνώρισαν τα σπορ σε μια κάποια ηλικία


Ποτέ δεν είναι αργά για να εγκαταλείψει κανείς την άνεση του καναπέ και να αναλάβει τα ηνία μιας πιο ενεργητικής ζωής.
Τη στιγμή που η πλειονότητα των Ελλήνων επιμένει στην παρανόηση ότι ο άνθρωπος είτε γεννιέται αθλητής είτε είναι καταδικασμένος σε καθιστική ζωή, άτομα όλων των ηλικιών αποδεικνύουν ότι η καλύτερη στιγμή για να φορέσουμε τα αθλητικά μας παπούτσια είναι... τώρα. ...


Στην τρίτη, στην τέταρτη, ακόμη και στην πέμπτη δεκαετία της ζωής τους, τολμούν να ανεβούν στο ποδήλατο, να τρέξουν στο βουνό, να γραφτούν σε μια σχολή χορού και να αφήσουν πίσω τους την καθιστική ζωή, την ανθυγιεινή διατροφή και το τσιγάρο. «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» λέει το λαϊκό ρητό και εν προκειμένω ισχύει εις το έπακρον, καθώς αν γίνει το πρώτο βήμα της επιστροφής στον αθλητισμό ενεργοποιείται ένας «αυτόματος πιλότος» και οι αλλαγές διαδέχονται η μία την άλλη.
 O 64χρονος κ. Αριστείδης Μάρας έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από δέκα Μαραθωνίους, προπονείται καθημερινά τρέχοντας σε γήπεδα ή στα βουνά της Αττικής και είναι μέλος δύο χορευτικών συλλόγων με τους οποίους εξασκείται επί 4.30 ώρες την εβδομάδα.
Λίγοι γνωρίζουν, ωστόσο, ότι δεν είχε καμία επαφή με τον αθλητισμό ως τα... πενήντα του χρόνια! «Οταν ήμουν παιδί στο χωριό μου κοντά στη Θήβα, έτρεχα στα χωράφια για να ξεδίνω και να νιώθω ελεύθερος. Αργότεραόμως ήρθα στην Αθήνα, ξεκίνησαν οι υποχρεώσεις, η δουλειά, η οικογένεια και για 30 ολόκληρα χρόνια, από τα 20 ως τα 50, έτρεχα μόνο το καλοκαίρι, όταν είχα λίγο ελεύθερο χρόνο» σχολιάζει μιλώντας στο «Βήμα».

Η «μεγάλη αλλαγή» για τον κ. Μάρα δεν έγινε έπειτα από βαθιά περισυλλογή ούτε κατόπιν συμβουλής γιατρού, αλλά εντελώς τυχαία. «Βρισκόμουν στον Πειραιά και ξαφνικά είδα ένα αεροπανό που διαφήμιζε τον “Γύρο του Πειραιά”. “Γιατί όχι; ” σκέφτηκα. Συμμετείχα στον γύρο, τον ολοκλήρωσα και ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση. Ημουν 50 ετών. Από τότε δεν σταμάτησα να τρέχω. Αρχισα να παίρνω μέρος σε αγώνες και σύντομα έτρεξα τον πρώτο μου Μαραθώνιο, σε ηλικία 52 ετών» αναφέρει.

Η κυριότερη αιτία που αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να στραφούν προς υγιεινότερη ζωή είναι μια σειρά από δυσβάσταχτα «πρέπει»: «Πρέπει να αρχίσω τη γυμναστική, να αδυνατίσω, να κόψω το κάπνισμα, να κοιμάμαι περισσότερο...». Οι δυσπρόσιτοι στόχοι δεν έχουν όριο, το ίδιο και το καταστροφικό άγχος που προκαλούν, όταν επιθυμεί κανείς να τους πετύχει μονομιάς. Αντιθέτως, όπως εξηγεί ο 44χρονος κ. Αντώνης Σπέρτος, μαθηματικός και ορεινός δρομέας, «με τις μικρές, σταδιακές αλλαγές, κατάφερα τους μεγάλους στόχους. Αν στα 25 μού έλεγαν ότι μια μέρα θα ολοκλήρωνα διαδρομές μήκους 100 χλμ. θα γελούσα! Και όμως το κατάφερα.» Ο κ. Σπέρτος έτρεξε τον πρώτο του Μαραθώνιο σε ηλικία 38 ετών. Ως τα 30 του χρόνια ακολουθούσε μάλλον καθιστική ζωή, κάπνιζε και είχε 10 επιπλέον κιλά. «Σε εκείνον τον πρώτο Μαραθώνιο αντιλήφθηκα ότι η αντοχή μου ήταν μειωμένη και αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο για να προσπαθήσω να τη βελτιώσω. Παρά τους φόβους ότι αυτό θα με οδηγούσε στο να πάρω βάρος, έχασα 10 κιλά χωρίς να το καταλάβω!

Η αιτία ήταν ότι ο αθλητισμός με είχε βάλει στη διαδικασία να αλλάξω συνήθειες, και μετά από πολλά χρόνια, κάθησα για πρώτη φορά να ετοιμάσω... το πρωινό μου. Αντί για “καφέ και τσιγάρο”, ξεκινούσα πλέον την ημέρα μου με ένα υγιεινό γεύμα» αναφέρει. Π αραδόξως, δυσκολία να εντάξουν τον αθλητισμό στη ζωή τους έχουν στις ημέρες μας και οι άνθρωποι κάτω των 30 ετών. Οι λόγοι; Κυρίως κοινωνικοί. «Οι νέοι στην Ελλάδα δεν έχουν έναν τρόπο να κοινωνικοποιηθούν μέσω του αθλητισμού. Μέχρι τα τριάντα μου, οι μόνες επιλογές που είχα ήταν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, που δυστυχώς ποτέ δεν με ενδιέφεραν.

Ετσι, κατέληξα στο “σπορ” της καφετέριας και του μπαρ» διηγείται ο 45χρονος κ. Γιώργος Καλεβέας, φυσικοθεραπευτής. Μετά τα 30, ωστόσο, ξεκίνησε δειλά δειλά το τρέξιμο και την ποδηλασία και, όπως δηλώνει, «το μυστικό είναι ότι το βλέπω ως διασκέδαση, όχι ως καταπίεση ή ανταγωνισμό. Για παράδειγμα, αντί να πάμε για καφέ στην παραλιακή, πηγαίνουμε στο καταφύγιο στην Πάρνηθα. Μία ώρα τρέξιμο η άνοδος, μία ώρα ο καφές, μία ώρα η κάθοδος. Ιδού η κυριακάτικη βόλτα» λέει γελώντας. Επενδύοντας σε αυτή τη νοοτροπία (και σε συστηματική προπόνηση) ο κ. Καλεβέας κατάφερε μέσα σε 10 χρόνια επιτεύγματα που φαντάζουν υπεράνθρωπα, όπως ο γύρος των Αλπεων τρέχοντας, ο ποδηλατικός γύρος της Πελοποννήσου (1.000 χλμ.) και ο ποδηλατικός αγώνας Παρίσι- Βρέστη (1.200 χλμ.).

Προσοχή στους κινδύνους
Αν κι εσείς είστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψετε τον καναπέ σας, δεν υπάρχουν όρια στους στόχους που μπορείτε να κατακτήσετε. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένες προϋποθέσεις που θα προστατεύσουν την υγεία σας, ιδίως αν είστε σε προχωρημένη ηλικία. Σύμφωνα με τον ειδικό καρδιολόγο, κ. Μ. Χοροζόπουλο:

Αν επιθυμείτε να χάσετε βάρος, αυτό πρέπει να γίνει σταδιακά, μέσω ασκήσεων χαμηλής έντασης (π.χ. περπάτημα) και υγιεινής διατροφής. Δίαιτες-αστραπή μπορούν να αποβούν μοιραίες.

Η ένταση και η διάρκεια της προπόνησης πρέπει να αυξάνονται σταδιακά.
Ξεκινήστε από περπάτημα, στη συνέχεια γρήγορο βάδην και εν τέλει τρέξιμο, ύστερα από τουλάχιστον έξι μήνες προπόνησης.

 Προτού ξεκινήσετε επισκεφθείτε τον γιατρό σας, για να υποβληθείτε σε πλήρη καρδιολογικό έλεγχο (υπερηχογράφημα καρδιάς και τεστ κοπώσεως).

Μην ανταγωνίζεστε τους άλλους και μη θέτετε υπεράνθρωπους στόχους που σας πιέζουν υπερβολικά.

Πηγή : tovima.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια: