Το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας της χώρας ενδέχεται να εξελιχθεί σε καταλύτη που θα βγάλει την ελληνική κοινωνία από το τέλμα των τελευταίων δεκαετιών.
Το νεοελληνικό κοινωνικό μόρφωμα των συντεχνιών που άκμασαν εκβιάζοντας κάθε μια χωριστά μέσω του κράτους όλες τις υπόλοιπες και σίγουρα ολόκληρη την κοινωνία, βρίσκεται με το «πιστόλι» στον κρόταφο.
Δεν υπήρχε καμία άλλη πειθώ ικανή να αποκτήσει δυναμική αλλαγής των κακώς κείμενων και των μικρών και μεγάλων διαπλοκών, παρά η απειλή της ολικής κατάρρευσης και της παύσης πασών των πληρωμών.
Η επιστράτευση των αυτοκινητιστών αποτελεί μια πολύ ήπια αντίδραση του κράτους στην εκβιαστική αυθαιρεσία. Αλλά αποτελεί μια αρχή...
Το 1981 όταν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας των ΗΠΑ προσπάθησαν να υπερασπίσουν τα κεκτημένα παραβιάζοντας τα δικαιώματα της υπόλοιπης κοινωνίας στην ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών, ο Ρόναλντ Ρήγκαν απέλυσε 11.000, φυλάκισε τους συνδικαλιστές ηγέτες για παραβίαση των δικαιωμάτων της υπόλοιπης κοινωνίας και επέβαλε στα συνδικάτα να πληρώνουν αποζημίωση ενός δισ. για κάθε μέρα που τα αεροπλάνα έμεναν κολλημένα στο έδαφος.
Σίγουρα η αυταρχική διακυβέρνηση δεν αποτελεί το ζητούμενο για την διακυβέρνηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Το αποτέλεσμα όμως της πολιτικής Ρήγκαν ήταν οι ΗΠΑ από μια φθίνουσα υπερδύναμη στραπατσαρισμένη από το πόλεμο του Βιετνάμ, και την ύφεση της δεκαετίας του ΄70, η οποία αντιμετώπιζε επί ίσοις όροις αν όχι από μειονεκτική θέση την ΕΣΣΔ, να εξελιχθεί 20 χρόνια αργότερα στην μοναδική υπερδύναμη αφού αφάνισε με ειρηνικό τρόπο τη Σοβιετία που δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει την οικονομική της έκρηξη...
Ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων μιας κοινωνίας είναι η δημοκρατική συναίνεση και μια δίκαιη κατανομή βαρών και διανομή πλούτου. Οι αυθαιρεσίες και οι εκβιασμοί από συντεχνίες προνομιούχων εργαζομένων, επαγγελματιών ή διαπλεκόμενων επιχειρηματιών, μοιραία οδηγούν σε αδιέξοδα όπως αυτό του ενδεχόμενου της χρεοκοπίας.
Επειδή οι κοινωνίες σπάνια αυτοκτονούν, τα αδιέξοδα μοιραία οδηγούν σε αυταρχικές λύσεις με την αποδοχή της ευρείας πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αν οι συντεχνίες μας είχαν δείξει φειδώ στα προνόμια, ίσως να μην είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε και τα μέτρα αναδιάρθρωσης που θα χρειάζονταν να ήταν πιο ήπια.
Εδώ που φτάσαμε όμως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την μεταρρύθμιση και την πολιτιστική επανάσταση. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα περάσει το οδυνηρό σκέλος της υπόθεσης.
Νόμος σκούπα, λοιπόν, για τα κλειστά επαγγέλματα, ελεγκτές στα υπουργεία τα νοσοκομεία και οτιδήποτε ξοδεύει χρήματα των φορολογούμενων. Αν κάτι είναι βέβαιο, αυτό είναι ότι έχει δρομολογηθεί η επόμενη μέρα.
Το πότε θα έρθει δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί ακόμη. Ούτε το πως θα είναι μπορεί να προσδιοριστεί. Απλά δεν υπάρχουν περιθώρια να είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Το χρηματιστήριο αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να προεξοφλεί αυτή την κατάσταση και μετά από λίγα χρόνια, όταν θα εδραιώνεται μια νέα κατάσταση στην οικονομία, θα αρχίσει να ενσωματώνει τα νέα δεδομένα και να αφήνει πίσω, πολύ χαμηλά, τα υψηλά του 1999.
Πρέπει να είναι στραβός κάποιος για να μην μπορεί να το δει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου