Για την προκήρυξη της σέχτας.

Αν διαβάσει κάποιος, όχι απαραίτητα έμπειρος, αναλυτής την προκήρυξη της «σέχτας των επαναστατών», νομίζω πως εύκολα θα διαπιστώσει ότι η τρομοκρατική αυτή οργάνωση αποτελείται από κάποιους ψυχικά διαταραγμένους σαν επικεφαλής, που ίσως και να εκτελούν πληρωμένα συμβόλαια και που μεταξύ άλλων χρησιμοποιούν κακοποιούς αλλά εκμεταλλεύονται και χρησιμοποιούν και κάποιους «επαναστάτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά» που από ανία και βλακεία αποφάσισαν να το παίξουν τρομοκράτες των πόλεων.

Σε κάθε περίπτωση  είναι εχθροί της κοινωνίας, καμιά σχέση δεν έχουν με παλαιότερες τρομοκρατικές οργανώσεις τύπου 17 Νοέμβρη που είχαν έστω κάποιο έρεισμα, ας μου επιτραπεί να πω, σε μια μερίδα της κοινωνίας μας και βέβαια αυτοί οι, (ας τους πούμε), άνθρωποι καμιά σχέση δεν έχουν με οτιδήποτε σχετίζεται με την λέξη «επαναστατικό» η ακόμα και με την έννοια «αντιεξουσιαστικό».

Άλλωστε ποιος πραγματικός, «σοβαρός» και «ισορροπημένος» τρομοκράτης ή αντιεξουσιαστής θα δολοφονούσε έναν απλό δημοσιογράφο όπως ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας, (που στην κοινή γνώμη έχει ταυτιστεί για την προσφορά ελεύθερου βήματος ώστε να λέει την άποψη, την γνώμη του και την καταγγελία του ο κάθε μέσος πικραμένος Έλληνας), και μετά θα έστελνε την προκήρυξη του σε εφημερίδα του «συγκροτήματος Λαμπράκη»?

Πάντως, όπως όλοι οι παλαβοί, είναι απρόβλεπτοι και για αυτό είναι και επικίνδυνοι.

Δολοφόνησαν έναν μισθοσυντήρητο αστυνομικό και έναν νέο δημοσιογράφο και αυτό το λένε επανάσταση. Το να δολοφονήσεις κάποιον συνάνθρωπο σου δεν είναι δα ούτε επανάσταση ούτε μαγκιά. Οι, εκ προθέσεως, δολοφόνοι πάντοτε ανήκαν και θα ανήκουν είτε στην κατηγορία των κακοποιών ή στην κατηγορία των ψυχικά  διαταραγμένων.